Miałam nie dawać wyjaśnień ale jednak coś napiszę...Myślałam, że jednak będę pisała dalej to opowiadanie, że mam w dupie nieprzyjemne komentarze, prywatne wiadomości na pocztę i na aska.. myślałam, że mnie to nie rusza ale był jeden defekt... czytałam to pojedynczo, kilka dni temu jak nie tydzień zdecydowałam się przeczytać to na raz i wiecie co?Macie racje - nie nadaję się. A co było najgorsze? Że zaczęłam w to wierzyć .. nie umiem pisać.. brakuje mi lat nauki języka polskiego ... to całe opowiadanie jest złe. Źle zrobione... Bardzo Was przepraszam .. wiem, że wielu osobom się podobało i chciało by kontynuacje...Przepraszam! Ale wrócę na niego... nie zacznę od prologu.. zacznę od ostatniego rozdziału pisać lepiej, żeby Wam się podobało...Jeżeli ktoś by naprawdę chciał mogę mu wysłać trzy następne rozdziały z wersji roboczych, nie opublikuję ich w tym czasie ... może kiedyś. I jakbym miała je już komuś podesłać, to nie życzę sobie, żeby fruwały po internecie ... znajomym można pokazać, jeżeli się znacie..Zaczęłam innego bloga i staram się z całego serca, aby nie było tak jak tu.. Przepraszam !!!
piątek, 13 lutego 2015
środa, 4 lutego 2015
ROZDZIAŁ XXIII "MROCZNY ZNAK"
- Powinniśmy już iść. Profesor Snape na pewno nie będzie zadowolony gdy przyjdziemy za późno - powiedział Draco Malfoy.
Potter przeniósł na niego wzrok. Za godzinę... Będzie tam stał. Zabije. Wstąpi w szeregi jednego z trzech najpotężniejszych czarodziej na świecie, którzy jeszcze żyją.
- Masz rację, chodźmy. Ym.. tylko się przebiorę. - odparł i podszedł do swojej szafy. Blondyn przyglądał mu się z uwagą. Czarny zaczął przebierać w ubraniach. Po chwili na łóżko położył czarną koszulę z srebrnymi guzikami, tego samego koloru rurki, nie obcisłe lecz dobrze dopasowane. Buty.. tak buty. Kiedy ostatnio był w Hogsmeade, kupił tam tak zwane glany. Wysokie, czarne, okute metalowym sprzączkami i ćwiekami z czarnymi, grubymi sznurówkami.
Wyzwaniem było dla niego je ubrać, mając na myśli ilość czasu.
- Dziwne buty ... - powiedział pod nosem Dracon, co drugi usłyszał i podniósł w uśmiechu prawy kącik ust.
- Glany... - odparł po chwili - dobra jestem gotowy chodźmy.
Oboje wyszli ze swojego pokoju i udali się korytarzem który prowadził do pokoju pokoju wspólnego. W nim roiło się od Ślizgonów z szóstego i siódmego roku.
Na zegarze była godzina 23:20.
- Dracooo... - usłyszeli za sobą głos Theodora - gdzie idziecie? O Harry, masz glany?
Potter kiwnął głową.
- Domyśl się gdzie możemy iść o tej godzinie czyż to nie jest oczywiste. - powiedział sarkastycznie blondyn. Bardziej było to przyjaźnie niż wrogo. Z Theo przyjaźnił się zanim jeszcze przybył do szkoły. Jego rodzice ze względu na status Śmierciożerców często się ze sobą spotykali w sprawach zadań jakie wyznaczał im Czarny Pan.
- Idziecie.. Ah.. Do NIEGO? - dał nacisk na ostatnie słowo, obaj kiwnęli głową - Harry, ty prawda?
Potter odpowiedział, że tak na co Nott życzył mu powodzenia i uściskał przyjaźnie. Wszystko obserwowali Zabini i Pansy, którzy od razu zaczęli wypytywać i było to kolejnym powodem do plotkowania pośród niedoinformowanych. W końcu nadzieja czarodziejskiego świata, jednym ze śmierciożerców, morderców. Byli zdziwieni na początku lecz zrozumieli wszystko po dłuższych tłumaczeniach starszych i już nic nie mówili.
Przemierzali lochy, w których jak zawsze nikogo nie było, jedynie postacie na obrazach się poruszały. Wbrew pozorom w kątach nie było pajęczyn ani kurzu, było czysto. Bardzo czysto. Mieszkańcy tego domu musieli naprawdę dbać o porządek.
Stali pod salą od eliksirów profesora Snape'a. Dla niektórych było to nieco dziwne, w końcu
w tym roku uczył Obrony Przed Czarną Magią, a to pomieszczenie dalej należało do niego.
Nikt nie wnikał.
Czarny zapukał, a blondyn energicznie po tym otworzył drzwi wpychając do nich Pottera.
W środku panował półmrok. Jedynie świece powieszone na ścianach oświetlały całe pomieszczenie. Wszędzie było pełno fiolek, eliksirów, ksiąg i innych ciekawych rzeczy.
Draco złapał drugiego w pasie i lekko pocałował, po czym dał mu znak głową aby poszedł za nim. Przeszli przez jeden z obrazów i szli bardzo wąskimi, schodami w dół.
- Gdzie my idziemy? - spytał Harry.
- Idziemy do kwater, jeżeli tak to mogę nazwać, profesora Snape'a - odparł przyjaźnie.
Dalej szli w milczeniu. "Jak mu się chcę tędy ciągle przełazić... Może on naprawdę jest nietoperzem?" - czarny zaśmiał się cicho pod nosem.
Nareszcie dotarli do wielkiego pokoju... nie różnił się dużo od tego w którym przebywali Ślizgoni... co prawda był cztery razy mniejszy ale bardzo podobny. Na ścianach również były obrazy, lampy na łańcuchach, fotele, sofa, kominek. Po lewej stronie były jedne drzwi prawdopodobnie prowadzące do sypialni.
"Skromnie" - przemknęło przed myśl chłopaka, który nigdy tutaj nie był.
- Profesorze, jesteśmy! - krzyknął Draco, gdyż Severusa nie było w głównym pomieszczeniu.
Po chwili przed wcześniej wspominane drzwi, wszedł mężczyzna o czarnych, włosach, które sprawiały wrażenie w ogóle nie mytych. Był ubrany jak typowy śmierciożerca. Jedynie nie miał maski, ewidentnie miał ją w kieszeniach czarnej szaty.
- To dobrze, że nie musiałem czekać. Malfoy, twoja ciotka podesłała ci szatę, idź i przebierz się w nią, a ty Potter dostaniesz swoją jak podołasz zadaniu. Blondyn wziął ją i przeszedł przez drzwi prowadzące do sypialni.
Dwaj mężczyźni stali w ciszy. Nigdy nie mieli okazji... rozmawiać. Ani przebywać w jednym pokoju na osobności, chyba, że szlabany się liczą.
- Po której stronie... pan jest? - wypalił nagle Harry.
- Nie pow... - zaczął ale urwał "Nie możesz go do siebie zniechęcać! Pamiętasz?! - odezwał się cichy głosik w jego głowie, którego on musiał się trzymać.
- Jestem po twojej stronie, może i nie jesteś przykładem naśladowań i nie ważne czy staniesz po jasnej czy po ciemnej stronie...
Pottera zatkało, nie spodziewał tego.. takiej odpowiedzi.. nie po nim, nie po tym człowieku, który od pierwszego dnia szkoły, nawet gdy nie został jeszcze przydzielony - nienawidził go. Nie miał nic sensu. Czarny przysiągł sobie, że gdy tylko nadarzy się okazja porozmawia z tym człowiekiem... nic nie składało się w całość. Nic. I to mu przeszkadzało. Nie mógł jak poskładać faktów i dojść do jakiegokolwiek wyjścia.
Kiwnął tylko głową i już nic nie mówił gdyż Draco już przyszedł przebrany lecz bez maski - trzymał ją w ręce.
- Złapcie się mnie i.. - przerwał - .. nieistotne.
Zrobili tak jak im kazał.
Po chwili ten, który miał zostać naznaczony... zaczął nagle znikać... i... później zaczął się kręcić i zamienił się w czarną mgłę ... to było ... coś nowego.. uczucie tego było.. przyjemne(?). Leciał szybko. Nie tak jak za pierwszym razem, gdy teleportował się z Voldemortem do jego siedziby. To było coś innego. Lepszego. Nie miał czasu na głębsze rozmyślanie gdyż od razu znaleźli się przed siedzibą Czarnego Pana.
Potter przeniósł na niego wzrok. Za godzinę... Będzie tam stał. Zabije. Wstąpi w szeregi jednego z trzech najpotężniejszych czarodziej na świecie, którzy jeszcze żyją.
- Masz rację, chodźmy. Ym.. tylko się przebiorę. - odparł i podszedł do swojej szafy. Blondyn przyglądał mu się z uwagą. Czarny zaczął przebierać w ubraniach. Po chwili na łóżko położył czarną koszulę z srebrnymi guzikami, tego samego koloru rurki, nie obcisłe lecz dobrze dopasowane. Buty.. tak buty. Kiedy ostatnio był w Hogsmeade, kupił tam tak zwane glany. Wysokie, czarne, okute metalowym sprzączkami i ćwiekami z czarnymi, grubymi sznurówkami.
Wyzwaniem było dla niego je ubrać, mając na myśli ilość czasu.
- Dziwne buty ... - powiedział pod nosem Dracon, co drugi usłyszał i podniósł w uśmiechu prawy kącik ust.
- Glany... - odparł po chwili - dobra jestem gotowy chodźmy.
Oboje wyszli ze swojego pokoju i udali się korytarzem który prowadził do pokoju pokoju wspólnego. W nim roiło się od Ślizgonów z szóstego i siódmego roku.
Na zegarze była godzina 23:20.
- Dracooo... - usłyszeli za sobą głos Theodora - gdzie idziecie? O Harry, masz glany?
Potter kiwnął głową.
- Domyśl się gdzie możemy iść o tej godzinie czyż to nie jest oczywiste. - powiedział sarkastycznie blondyn. Bardziej było to przyjaźnie niż wrogo. Z Theo przyjaźnił się zanim jeszcze przybył do szkoły. Jego rodzice ze względu na status Śmierciożerców często się ze sobą spotykali w sprawach zadań jakie wyznaczał im Czarny Pan.
- Idziecie.. Ah.. Do NIEGO? - dał nacisk na ostatnie słowo, obaj kiwnęli głową - Harry, ty prawda?
Potter odpowiedział, że tak na co Nott życzył mu powodzenia i uściskał przyjaźnie. Wszystko obserwowali Zabini i Pansy, którzy od razu zaczęli wypytywać i było to kolejnym powodem do plotkowania pośród niedoinformowanych. W końcu nadzieja czarodziejskiego świata, jednym ze śmierciożerców, morderców. Byli zdziwieni na początku lecz zrozumieli wszystko po dłuższych tłumaczeniach starszych i już nic nie mówili.
Przemierzali lochy, w których jak zawsze nikogo nie było, jedynie postacie na obrazach się poruszały. Wbrew pozorom w kątach nie było pajęczyn ani kurzu, było czysto. Bardzo czysto. Mieszkańcy tego domu musieli naprawdę dbać o porządek.
Stali pod salą od eliksirów profesora Snape'a. Dla niektórych było to nieco dziwne, w końcu
w tym roku uczył Obrony Przed Czarną Magią, a to pomieszczenie dalej należało do niego.
Nikt nie wnikał.
Czarny zapukał, a blondyn energicznie po tym otworzył drzwi wpychając do nich Pottera.
W środku panował półmrok. Jedynie świece powieszone na ścianach oświetlały całe pomieszczenie. Wszędzie było pełno fiolek, eliksirów, ksiąg i innych ciekawych rzeczy.
Draco złapał drugiego w pasie i lekko pocałował, po czym dał mu znak głową aby poszedł za nim. Przeszli przez jeden z obrazów i szli bardzo wąskimi, schodami w dół.
- Gdzie my idziemy? - spytał Harry.
- Idziemy do kwater, jeżeli tak to mogę nazwać, profesora Snape'a - odparł przyjaźnie.
Dalej szli w milczeniu. "Jak mu się chcę tędy ciągle przełazić... Może on naprawdę jest nietoperzem?" - czarny zaśmiał się cicho pod nosem.
Nareszcie dotarli do wielkiego pokoju... nie różnił się dużo od tego w którym przebywali Ślizgoni... co prawda był cztery razy mniejszy ale bardzo podobny. Na ścianach również były obrazy, lampy na łańcuchach, fotele, sofa, kominek. Po lewej stronie były jedne drzwi prawdopodobnie prowadzące do sypialni.
"Skromnie" - przemknęło przed myśl chłopaka, który nigdy tutaj nie był.
- Profesorze, jesteśmy! - krzyknął Draco, gdyż Severusa nie było w głównym pomieszczeniu.
Po chwili przed wcześniej wspominane drzwi, wszedł mężczyzna o czarnych, włosach, które sprawiały wrażenie w ogóle nie mytych. Był ubrany jak typowy śmierciożerca. Jedynie nie miał maski, ewidentnie miał ją w kieszeniach czarnej szaty.
- To dobrze, że nie musiałem czekać. Malfoy, twoja ciotka podesłała ci szatę, idź i przebierz się w nią, a ty Potter dostaniesz swoją jak podołasz zadaniu. Blondyn wziął ją i przeszedł przez drzwi prowadzące do sypialni.
Dwaj mężczyźni stali w ciszy. Nigdy nie mieli okazji... rozmawiać. Ani przebywać w jednym pokoju na osobności, chyba, że szlabany się liczą.
- Po której stronie... pan jest? - wypalił nagle Harry.
- Nie pow... - zaczął ale urwał "Nie możesz go do siebie zniechęcać! Pamiętasz?! - odezwał się cichy głosik w jego głowie, którego on musiał się trzymać.
- Jestem po twojej stronie, może i nie jesteś przykładem naśladowań i nie ważne czy staniesz po jasnej czy po ciemnej stronie...
Pottera zatkało, nie spodziewał tego.. takiej odpowiedzi.. nie po nim, nie po tym człowieku, który od pierwszego dnia szkoły, nawet gdy nie został jeszcze przydzielony - nienawidził go. Nie miał nic sensu. Czarny przysiągł sobie, że gdy tylko nadarzy się okazja porozmawia z tym człowiekiem... nic nie składało się w całość. Nic. I to mu przeszkadzało. Nie mógł jak poskładać faktów i dojść do jakiegokolwiek wyjścia.
Kiwnął tylko głową i już nic nie mówił gdyż Draco już przyszedł przebrany lecz bez maski - trzymał ją w ręce.
- Złapcie się mnie i.. - przerwał - .. nieistotne.
Zrobili tak jak im kazał.
Po chwili ten, który miał zostać naznaczony... zaczął nagle znikać... i... później zaczął się kręcić i zamienił się w czarną mgłę ... to było ... coś nowego.. uczucie tego było.. przyjemne(?). Leciał szybko. Nie tak jak za pierwszym razem, gdy teleportował się z Voldemortem do jego siedziby. To było coś innego. Lepszego. Nie miał czasu na głębsze rozmyślanie gdyż od razu znaleźli się przed siedzibą Czarnego Pana.
Przy metalowej bramie, stała Bellatrix Lestrange. Harry dalej miał do niej urazę, że zabiła Syriusza, uciekła śmiejąc się" Zabiłam Syriusza Blacka!", brunet starał się jej w pewnym sensie przebaczyć, oczywiście nigdy nie będę jakimiś best friends czy coś ale gdy są po jednej stronie barykady będzie musiał się z nią dogadywać.
Nikt nic nie powiedział, nawet ona. Jedyne odgłosy to stuk obcasów ich budów. Najgłośniejsze wydawały Śmierciożerczyni, która ich prowadziła i ciężkie buty Bliznowatego.
Weszli do środka, pierwszym pomieszczeniem od wejścia było miejsce gdzie wszystko się odbywało, tam miał zostać naznaczony. Była tam liczna grupa innych "sługusów" Riddle'a.
Każdy przyglądał mu się z zaciekawieniem. Dosłownie - każdy. Nie było wyjątku. Na środku pokoju znajdował się tron - jeżeli to była dobra nazwa. Typowo królewski. Jeden olbrzymi,
a po bokach dwa mniejsze. Na najwyższym siedział ON. Tom Marvolo Riddle, Ten którego imienia nie wolno wymawiać, Sam-Wiesz-Kto, Czarny Pan, Lord Voldemort. Uśmiechnął się chytrze i wstał. Nakazał gestem ręki, aby wszyscy zamilkli.
- Harry Potter... podejdź - ten spojrzał na swojego chłopaka, który kiwnął głową i założył swoją maskę by następnie zniknąć w licznym tłumie.
Podszedł powoli to niego.
- Harry Potter - powtórzył - rozmawialiśmy wcześniej i mam nadzieję, że Dracon wszystko ci powiedział.
- Tak ... poinformował mnie - odparł, a z jego głosu nie dało się nic wyczytać, czysta obojętność, dobrze zamaskowane uczucia.
- To dobrze... czyli wiesz co cię czeka, najpierw musisz złożyć przysięgę, że mnie nie zdradzisz i będziesz wierny mnie ale też innym oraz chciałbym ci złożyć jedną propozycję - na pewno bardzo korzystną. Brzmi ona - zostaniesz moją prawą ręką? Nie wiem czy wiesz ale jesteś moim horkruksem.. czyli, że masz w sobie cząstkę mojej duszy, trudno mi było dojść do tego faktu lecz tak jest. Jeżeli inne zostaną zniszczone, ja zginę i muszę je chronić. Więc, zgadzasz się?
Po sali rozniosły się szepty. Nikt nie wiedział o planach ich pana. Jedynie Bellatrix Severus i praktycznie cały wewnętrzny krąg. Potter intensywnie myślał.
"Byc prawą ręką Voldemorta? Nie powiem kusząca propozycja.. ale czy dam radę? Co miałbym robić. Mam jedną szansę, nie mogę zmienić późnej zdania... "
- Zgadzam się...
Na twarzy tego najwyższego pojawił się przebiegły uśmiech.
- Świetnie, a teraz zadanie dla ciebie. Scott! Wprowadź ich. Zza innych drzwi wyszedł
wielki mężczyzna, ciągnący na sznurze... dzieci. Miał zabić dzieci. Na oko mogły mieć nie więcej niż osiem lat. Ale on wiedział, ten go testuje. Czy da radę i czy zabije najbardziej niewinnych, dziewczynkę i chłopca. Wszyscy przyglądali mu się z uwagą lecz nie większą jak ten który miał go naznaczyć On z największą. Czy zaufa Potterowi.. z tym wiązało się zabicie właśnie tych osóbek.
Czarny stał przez chwilę. Dzieci płakały i patrzyły na niego, błagały go by tego nie robił. Wmawiały mu, że jest dobry. Dzieci czarodziejów. Wiedziały kim jest.
Ten nie zrobił nic, do czasu.. wyciągnął różdżkę z tylnej kieszeni swoich spodni i wycelował nią
w małe, skomlące istoty.
Zacisnął pieść lewej ręki i powiedział:
- Avada Kedavra! - z jego różdżki wyleciał zielony płomień, początkowo mający na celu zabić jedną osobę. On myślał wtedy o tych dwóch, Błysk rozszczepił się na dwa sznury światła i trafił w serca dzieci. Wszyscy stali oniemiali. Można było usłyszeć szepty "Jak to zrobił?", "Przecież to niemożliwe.."
Sam Lord parzył zdziwiony. Tak.. Harry Potter był na prawdę potężnym czarodziejem
lecz z tego co teraz zobaczył, musiał on dłuższy czas praktykować czarną magię. To było by wręcz nie możliwie gdyby tego nie robił. Co prawda, Tom kiedyś też stosował tej metody zabijania Avadą lecz pochłaniało to zbyt dużo jego mocy i zaprzestał temu, a ten chłopak tak po protu rzucił jedno zaklęcie i nawet nie mrugnął.
Riddle uśmiechnął się cynicznie pod nosem
- Gratulacje, Scott, zabierz stąd ciała. A ty - skazał na bliznowatego - podejdź.
Zrobił tak jak mu kazano.
- Odsłoń lewe przedramię. - tak też zrobił.
Voldemort przyłożył tam różdżkę z której zaczęło ulatywać czarny promień. Na jego ręce powoli ukazywała się czaszka. Bolało - przyznał sam przed sobą ale nie mógł okazać słabości.
Po chwil ukazywał się wąż, który sam zaczął oplątywać wcześniejszy symbol.
Oddalił różdżkę. Na jego przedramieniu był mroczny znak, a on... on został jednym z nich...
Jest śmierciożercą.
~~
Co ja robię z Harry'm ? XDD
A co do opowiadania natrafiłam na negatywne komentarze dotyczące prowadzenia bloga (ok) za bardzo się nimi nie przejmuje i staram się poprawiać błędy najbardziej jak jest to możliwe. Ktkrko mówiąc gotowe mam juz TRZY następne rozdziały, a nad czwartym pracuje i zdradze wam jedno... W historii pojawi się pewien wampir. Cóż... Kim okaże się dla bohaterów i jaki będzie miał wpływ na dalsze życie?
Podkusiłam, nieprawdaż?
Harry będzie również wyjaśniał (zaczerpnięta z filmu ;-;) śmierć Syriusza i nie spodoba mu się to do czego dojdzie..
I ostatnia sprawa : żebrze o komentarze ;-;
Pozdrawiam serdecznie,
Naomi Sykes
wtorek, 27 stycznia 2015
ROZDZIAŁ XXII "ODRZUCENIE"
Pierwsze lekcje Harry'ego minęły nadzwyczaj spokojnie. Na drugiej godzinie mieli lekcję
z Puchonami, a mieszkańcy jego domu postanowili zrobi sobie z nich żarty. W związku z tym,
że mieli transmutację z profesor McGonagall przed zajęciami rzucili zaklęcia odbijające na większość przedmiotów.
Każdy mieszkaniec Huffleupuffu, który miał rzucić zaklęcie, po jego odbici zmieniał się właśnie w przedmiot w który miał go zamienić.
Opiekunka Gryffindoru była przerażona tym co się działo, bo nigdy nie spotkała się z tym,
że jakikolwiek uczeń na jej zajęciach zamieniał się w przedmiot. Ślizgoni oczywiście nie próbowali niczego przetransmutować, gdyż wiedzieli czym może się to skończyć.
Po kilkunastu minutach odmienili wszystkich w swoje ludzkie postacie, a nauczycielka odjęła im pięćdziesiąt punków, które i tak nadrobią na dwóch może i trzech lekcjach za Snape'm więc nie przejmowali się tym szczególnie; wszyscy i tak mówili, że było warto.
Trzy następne lekcje również nie były jakoś szczególnie nadzwyczajne. Pottera zdziwiła tylko jedna, jedyna rzecz.. a między innymi zachowanie Severusa Snape'a na lekcjach obrony.
On był dla niego... miły?
Nie mógł użyć innego słowa. Oczywiście nie uśmiechał się ani nie przejmował nim za bardzo, bo to to już totalnie zwaliło by Bliznowatego z nóg i prawdopodobnie zniszczyło by reputacje postrachu Hogwartu.
Mężczyzna po prostu nie uprzykrzał mu życia tak jak zawsze to robił i po jego dłuższych rozmyślaniach nie było tak tylko w tym dniu lecz kilka wstecz - również. Pomógł mu nawet
w użyciu jednego z zaklęć obronnych, czym bardzo zdziwił mieszkańców Domu Lwa z którymi mieli wtedy lekcję.
Dzisiaj... Tak.. Dzisiaj..
Miał udać się z Draco i Snape'm do Czarnego Dworu.
Czy będzie w stanie kogoś zabić?
Czy zdoła odebrać komuś życie?
Ale z drugiej strony jego chłopakowi się udało, więc dlaczego jemu miałoby nie?
Dochodziła pora obiadu.
Potter, Książę Slytherinu, Parkinson, Blaise, Theo i jeszcze kilku innych zaprzyjaźnionych Ślizgonów - w tym ochroniarze Malfoy'a - Crabbe i Goyle, którzy przed kilka pierwszych dni odkąd Bliznowaty trafił do Domu Węża mieli z nim problem... duży problem; Lecz gdy zobaczyli jak dobrze dogaduje się z innymi, zwłaszcza z synem najbardziej zaufanego Śmierciożercy przyjęli i zaakceptowali go tak jak reszta uczniów Slytherinu.
W Wielkiej Sali jak zawsze od pierwszego dnia byłego Gryfona panowały tłumy.
Do młodzieży wyciekła informacja w sprawie Rona Weasley'a. Mimo, że został zawieszony na nieznany nikomu okres czasu, za dwa dni miał wrócić do szkoły.
Nowo nabyty Ślizgon przekroczył próg pomieszczenia i automatycznie przeniósł wzrok na stół Gryffindoru. Fred i George z tego co mógł dostrzec dostali kolejnego wyjca od ich mamy,
że nie przykładają się do nauki. Hermiona rozmawiała młodą Weasley'ówną, która co chwilę na niego spoglądała. Neville najzwyczajniej siedział i jadł swój posiłek. Seamus rozmawiał
z jakimiś dwoma Gryfonkami prawdopodobnie z czwartego roku.
Całą grupą ruszyli do swojego stoły. Zasiedli na ławach i zaczęli konsumować to co było
przed nimi. Zwłaszcza Blaise, który jadł gdyby nie karmili go tydzień. Harry wziął praktycznie
to co Dracon, tylko zamiast soku pomarańczowego, który preferował jego chłopak, wziął
sok dyniowy.
- Harry? - usłyszał za swoimi plecami cichy, kobiecy głos. Odwrócił się i zobaczył dużą ilość rudych włosów, delikatnie opadających na ramiona i plecy.
- O co chodzi? - spytał.
Ginny, gdy już miała otworzyć usta, by odpowiedzieć, przerwał jej Theodor.
- Ło... kogo tu przywiało? Jakaś zdrajczyni krwi? Wracaj do swoich i nie zawracaj nam głowy swoją jakże bezwartościową osobą.
Potter przeniósł na niego wzrok. Wywrócił oczami, podnosząc lekko kąciki ust i znów spojrzał na młodą Weaysley.
- Możemy porozmawiać? To jest... ważne i zależy mi na tym...- odparła cicho, tak, że tylko Crabbe siedzący po jego lewej stronie i Draco, który był po prawej byli w stanie to usłyszeć.
Potter niepewnie pokiwał głową w geście potwierdzenia.
- A czy...my.. no wiesz.. możemy na osobności?- spytała drżącym głosem z rumieńcami na policzkach. Bliznowaty podniósł prawą brew lekko do góry.
- Nie sadzę by to było aż na tyle prywatne, że nie możesz mi tego powiedzieć przy wszystkich. po za tym to moi przyjaciele i na pewno prędzej czy później bym im powiedział . Więc o co chodzi? - zapytał, a całe zdanie było przesiąknięte pogardą i sarkazmem. Ginny spojrzała na niego podejrzliwie ale wiedziała, że jeżeli w ogóle chce z nim porozmawiać musi w ten sposób i przy Ślizgonach. "Jej" Harry bardzo się zmienił i nic na to nie mogła poradzić.Wiedziała,
że był wściekły na Rona i nie ukrywał tego. Nikt na jego miejscu by się chyba z tym nie krył. Westchnęła dwa razy i mocno wypuściła powietrze ustami.
- Ja się chciałam spytać czy... może byś .. czy umówisz się ze mną? - Draco zakrztusił się sokiem, Blaise prychnął śmiechem, Harry spojrzał na nią jak na wariatkę, a Theodore zaczął się szaleńczo śmiać, zwracając na ich stół prawie całą uwagę Ślizgonów i sąsiadującego
obok stołu. Chłopcy powiedzieli im o tym, że są razem, a ono to zaakceptowali, a na wyznanie niczego świadomej Weasley'ównej nie dało zareagować się w inny sposób. Wyraz twarzy Malfoy'a był taki gdyby miał za chwile zasztyletować ją wzrokiem, lecz ona ignorowała go
w tamtym momencie. Dużo osób śmiało się z niej, co już dostrzegła tylko nie wiedziała czemu to robią. Harry, który ledwo powstrzymywał ' prychanie śmiechem ' spojrzał na nią z pogardą.
- O co im chodzi? - spytała, kręcąc nerwowo włosy.
- Ah... Gdybym ci powiedział teraz nie było by... tak fascynującego ... hmm... efektu końcowego.
- C-co? - spytała po raz kolejny zdezorientowana.
- Nieważne.. -warknął - a wracając do twojego pytania to moja odpowiedź brzmi... - zatrzymał się, aby wzbudzić w dziewczynie napięcie, a jej oczy zaszkliły się w nadziei - ..moja odpowiedź brzmi nie.
Wyraz jej twarzy zmienił się diametralnie, wyglądała jakby miała zaraz wybuchnąć płaczem.
Dracon widząc jej mnę zaczął uśmiechać się pogardliwie pod nosem.
- Co.... ale dlaczego? Ja myślałam, że ty.. no wiesz.. będziemy razem... i ... - teraz według czarnego zaczęła robić z siebie kretynkę. Czy on dawał jej jakiekolwiek znaki, że jest nią zainteresowany? Prawda, lubił ją ale nie tym zaprzestał.
- Robiłem kiedykolwiek coś, żebyś myślała, że będziemy razem? Ja jestem już z kimś w związku... - tutaj młody Malfoy przeniósł na niego wzrok - od niedawna i nie mam zamiary tego niszczyć i chciałbym, żeby to było coś więcej, a nie tylko związek na pokaz. Sorki ale źle trafiłaś.
Cały stół zaczął tak zwanie "rżeć" śmiechem.
Dziewczyna już powstrzymywała łzy które zbierały się jej w oczach. Ona myślała, że z Harrym będą razem szczęśliwi, był a przekonana, że on coś do niej czuje, a gdy chciała
się z nim umówić, on odpowiada, "nie" i że już ma kogoś. Dla niej to było niemożliwe ale ... po wakacjach tak bardzo się zmienił - jeszcze więcej dziewczyn do niego lgnęło.. i nie tylko... również przedstawiciele płci męskiej zwracali na niego dość dużą uwagę i widocznie byli nim zainteresowani.
- Ale.. - szepnęła lecz Dracon, jej przerwał.
- Nie słyszałaś Weasley? Głucha jesteś?Lepiej odejdź zanim zrobisz siebie totalne pośmiewisko.. chociaż gorzej i tak już nie może być - stół po raz setny wyśmiał rudą, która tupnęła poirytowana nogą i odeszła do sowich przyjaciół z domu Gryffindora. Roześmiani Ślizgoni znacznie przykuli uwagę innych domów, tak jak i kadry nauczycielskiej w tym samego Severusa Snape'a. Odgłosy przed nich wydawane przerwała Pansy Parkinson
- Ej! Dobra, koniec. Ogarnijcie się.
Przez kilka sekund wszyscy próbowali się powstrzymać i udało im się to - na szczęście.
- Czego ona oczekiwała? - spytał Blaise?
- Ah.. - westchnął teatralnie były Gryfon - a żebym ja wiedział - odparł.
- Jeszcze raz ta zdrajczynię krwi za proponuje ci coś takiego, przysięgam, że ją zabije - syknął wściekły blondyn.
- A widzieliście jej minę - tym razem był do głos Pansy. Wszyscy, którzy byli wtajemniczeni zaczęli wyśmiewać się z rudej dziewczyny.
Wesley wróciła do swojego stołu, w tym czasie zmazując maskę smutnej i załamanej na normalny wyraz twarzy.
- I jak? Zgodził się? - spytała się ją jedna podekscytowana dziewczyna z piątego roku. Tamta milczała przez dłuższy moment.
Usiadła na swoim miejscu i westchnęła .
- Więc? Zgodził? - ponowiła pytanie. Ginny podniosła wzrok ze swojego talerza i posiłku znajdującego się na nim.
- On ... on się nie zgodził - zrobiła pauzę - powiedział, że ma kogoś...
- Naprawdę? A nie chciał przypadkiem wzbudzić w ciebie zazdrości? - te słowa wypowiedziała dziewczyna z siódmego roku. Jej włosy były kruczoczarne, była blada i chuda, wręcz wychodzona, a oczy były błękitne niczym ocen. Jej imię brzmiało Catherina z którą ruda po odejściu Harry'ego zaczęła się zadawać i była jej bliska koleżanką, która jej pomagała i dawała rady w trudnych chwilach.
- Ale.. On to mówił tak... poważnie. Jego twarz, on nie kłamał .. nie mógłby mnie.. myślisz?
-Tak - położyła jej dłoń na ramieniu - Według mnie to na sześćdziesiąt osiem procent mam rację, dwadzieścia pięć procent że ma kogoś, siedem procent, że jest gejem,
a pozostałe dziesięć procent - że nie jest gotowy na związek. Podrywaj go ale nie tak
bardzo .. hmm - przekrzywiła głowę w prawo - widocznie. Pamiętaj - drobne gesty. Lecz jak zobaczysz go z jakąś dziewczyną nie wyciągaj pochopnych wniosków.. W zasadzie
to w grudniu będzie przecież bal bożonarodzeniowy, pamiętasz? Obecność obowiązkowa
tak samo jak i posiadanie pary. Załatwię, że wszystkie porządne dziewczyny będą zajęte,
a wtedy ty go zaprosisz, chyb, że przyjdzie z tą swoją rzekomą dziunią, wtedy to koniec.
Ruda spojrzała na nią zdziwiona.
- A ty nie powinnaś być w Slytherinie?
Tamta odsłoniła kły w szerokim uśmiechu
- Nie. Jestem na sto procent Gryfonką.
- Dzięki za rady, świetna z ciebie przyjaciółka...
z Puchonami, a mieszkańcy jego domu postanowili zrobi sobie z nich żarty. W związku z tym,
że mieli transmutację z profesor McGonagall przed zajęciami rzucili zaklęcia odbijające na większość przedmiotów.
Każdy mieszkaniec Huffleupuffu, który miał rzucić zaklęcie, po jego odbici zmieniał się właśnie w przedmiot w który miał go zamienić.
Opiekunka Gryffindoru była przerażona tym co się działo, bo nigdy nie spotkała się z tym,
że jakikolwiek uczeń na jej zajęciach zamieniał się w przedmiot. Ślizgoni oczywiście nie próbowali niczego przetransmutować, gdyż wiedzieli czym może się to skończyć.
Po kilkunastu minutach odmienili wszystkich w swoje ludzkie postacie, a nauczycielka odjęła im pięćdziesiąt punków, które i tak nadrobią na dwóch może i trzech lekcjach za Snape'm więc nie przejmowali się tym szczególnie; wszyscy i tak mówili, że było warto.
Trzy następne lekcje również nie były jakoś szczególnie nadzwyczajne. Pottera zdziwiła tylko jedna, jedyna rzecz.. a między innymi zachowanie Severusa Snape'a na lekcjach obrony.
On był dla niego... miły?
Nie mógł użyć innego słowa. Oczywiście nie uśmiechał się ani nie przejmował nim za bardzo, bo to to już totalnie zwaliło by Bliznowatego z nóg i prawdopodobnie zniszczyło by reputacje postrachu Hogwartu.
Mężczyzna po prostu nie uprzykrzał mu życia tak jak zawsze to robił i po jego dłuższych rozmyślaniach nie było tak tylko w tym dniu lecz kilka wstecz - również. Pomógł mu nawet
w użyciu jednego z zaklęć obronnych, czym bardzo zdziwił mieszkańców Domu Lwa z którymi mieli wtedy lekcję.
Dzisiaj... Tak.. Dzisiaj..
Miał udać się z Draco i Snape'm do Czarnego Dworu.
Czy będzie w stanie kogoś zabić?
Czy zdoła odebrać komuś życie?
Ale z drugiej strony jego chłopakowi się udało, więc dlaczego jemu miałoby nie?
Dochodziła pora obiadu.
Potter, Książę Slytherinu, Parkinson, Blaise, Theo i jeszcze kilku innych zaprzyjaźnionych Ślizgonów - w tym ochroniarze Malfoy'a - Crabbe i Goyle, którzy przed kilka pierwszych dni odkąd Bliznowaty trafił do Domu Węża mieli z nim problem... duży problem; Lecz gdy zobaczyli jak dobrze dogaduje się z innymi, zwłaszcza z synem najbardziej zaufanego Śmierciożercy przyjęli i zaakceptowali go tak jak reszta uczniów Slytherinu.
W Wielkiej Sali jak zawsze od pierwszego dnia byłego Gryfona panowały tłumy.
Do młodzieży wyciekła informacja w sprawie Rona Weasley'a. Mimo, że został zawieszony na nieznany nikomu okres czasu, za dwa dni miał wrócić do szkoły.
Nowo nabyty Ślizgon przekroczył próg pomieszczenia i automatycznie przeniósł wzrok na stół Gryffindoru. Fred i George z tego co mógł dostrzec dostali kolejnego wyjca od ich mamy,
że nie przykładają się do nauki. Hermiona rozmawiała młodą Weasley'ówną, która co chwilę na niego spoglądała. Neville najzwyczajniej siedział i jadł swój posiłek. Seamus rozmawiał
z jakimiś dwoma Gryfonkami prawdopodobnie z czwartego roku.
Całą grupą ruszyli do swojego stoły. Zasiedli na ławach i zaczęli konsumować to co było
przed nimi. Zwłaszcza Blaise, który jadł gdyby nie karmili go tydzień. Harry wziął praktycznie
to co Dracon, tylko zamiast soku pomarańczowego, który preferował jego chłopak, wziął
sok dyniowy.
- Harry? - usłyszał za swoimi plecami cichy, kobiecy głos. Odwrócił się i zobaczył dużą ilość rudych włosów, delikatnie opadających na ramiona i plecy.
- O co chodzi? - spytał.
Ginny, gdy już miała otworzyć usta, by odpowiedzieć, przerwał jej Theodor.
- Ło... kogo tu przywiało? Jakaś zdrajczyni krwi? Wracaj do swoich i nie zawracaj nam głowy swoją jakże bezwartościową osobą.
Potter przeniósł na niego wzrok. Wywrócił oczami, podnosząc lekko kąciki ust i znów spojrzał na młodą Weaysley.
- Możemy porozmawiać? To jest... ważne i zależy mi na tym...- odparła cicho, tak, że tylko Crabbe siedzący po jego lewej stronie i Draco, który był po prawej byli w stanie to usłyszeć.
Potter niepewnie pokiwał głową w geście potwierdzenia.
- A czy...my.. no wiesz.. możemy na osobności?- spytała drżącym głosem z rumieńcami na policzkach. Bliznowaty podniósł prawą brew lekko do góry.
- Nie sadzę by to było aż na tyle prywatne, że nie możesz mi tego powiedzieć przy wszystkich. po za tym to moi przyjaciele i na pewno prędzej czy później bym im powiedział . Więc o co chodzi? - zapytał, a całe zdanie było przesiąknięte pogardą i sarkazmem. Ginny spojrzała na niego podejrzliwie ale wiedziała, że jeżeli w ogóle chce z nim porozmawiać musi w ten sposób i przy Ślizgonach. "Jej" Harry bardzo się zmienił i nic na to nie mogła poradzić.Wiedziała,
że był wściekły na Rona i nie ukrywał tego. Nikt na jego miejscu by się chyba z tym nie krył. Westchnęła dwa razy i mocno wypuściła powietrze ustami.
- Ja się chciałam spytać czy... może byś .. czy umówisz się ze mną? - Draco zakrztusił się sokiem, Blaise prychnął śmiechem, Harry spojrzał na nią jak na wariatkę, a Theodore zaczął się szaleńczo śmiać, zwracając na ich stół prawie całą uwagę Ślizgonów i sąsiadującego
obok stołu. Chłopcy powiedzieli im o tym, że są razem, a ono to zaakceptowali, a na wyznanie niczego świadomej Weasley'ównej nie dało zareagować się w inny sposób. Wyraz twarzy Malfoy'a był taki gdyby miał za chwile zasztyletować ją wzrokiem, lecz ona ignorowała go
w tamtym momencie. Dużo osób śmiało się z niej, co już dostrzegła tylko nie wiedziała czemu to robią. Harry, który ledwo powstrzymywał ' prychanie śmiechem ' spojrzał na nią z pogardą.
- O co im chodzi? - spytała, kręcąc nerwowo włosy.
- Ah... Gdybym ci powiedział teraz nie było by... tak fascynującego ... hmm... efektu końcowego.
- C-co? - spytała po raz kolejny zdezorientowana.
- Nieważne.. -warknął - a wracając do twojego pytania to moja odpowiedź brzmi... - zatrzymał się, aby wzbudzić w dziewczynie napięcie, a jej oczy zaszkliły się w nadziei - ..moja odpowiedź brzmi nie.
Wyraz jej twarzy zmienił się diametralnie, wyglądała jakby miała zaraz wybuchnąć płaczem.
Dracon widząc jej mnę zaczął uśmiechać się pogardliwie pod nosem.
- Co.... ale dlaczego? Ja myślałam, że ty.. no wiesz.. będziemy razem... i ... - teraz według czarnego zaczęła robić z siebie kretynkę. Czy on dawał jej jakiekolwiek znaki, że jest nią zainteresowany? Prawda, lubił ją ale nie tym zaprzestał.
- Robiłem kiedykolwiek coś, żebyś myślała, że będziemy razem? Ja jestem już z kimś w związku... - tutaj młody Malfoy przeniósł na niego wzrok - od niedawna i nie mam zamiary tego niszczyć i chciałbym, żeby to było coś więcej, a nie tylko związek na pokaz. Sorki ale źle trafiłaś.
Cały stół zaczął tak zwanie "rżeć" śmiechem.
Dziewczyna już powstrzymywała łzy które zbierały się jej w oczach. Ona myślała, że z Harrym będą razem szczęśliwi, był a przekonana, że on coś do niej czuje, a gdy chciała
się z nim umówić, on odpowiada, "nie" i że już ma kogoś. Dla niej to było niemożliwe ale ... po wakacjach tak bardzo się zmienił - jeszcze więcej dziewczyn do niego lgnęło.. i nie tylko... również przedstawiciele płci męskiej zwracali na niego dość dużą uwagę i widocznie byli nim zainteresowani.
- Ale.. - szepnęła lecz Dracon, jej przerwał.
- Nie słyszałaś Weasley? Głucha jesteś?Lepiej odejdź zanim zrobisz siebie totalne pośmiewisko.. chociaż gorzej i tak już nie może być - stół po raz setny wyśmiał rudą, która tupnęła poirytowana nogą i odeszła do sowich przyjaciół z domu Gryffindora. Roześmiani Ślizgoni znacznie przykuli uwagę innych domów, tak jak i kadry nauczycielskiej w tym samego Severusa Snape'a. Odgłosy przed nich wydawane przerwała Pansy Parkinson
- Ej! Dobra, koniec. Ogarnijcie się.
Przez kilka sekund wszyscy próbowali się powstrzymać i udało im się to - na szczęście.
- Czego ona oczekiwała? - spytał Blaise?
- Ah.. - westchnął teatralnie były Gryfon - a żebym ja wiedział - odparł.
- Jeszcze raz ta zdrajczynię krwi za proponuje ci coś takiego, przysięgam, że ją zabije - syknął wściekły blondyn.
- A widzieliście jej minę - tym razem był do głos Pansy. Wszyscy, którzy byli wtajemniczeni zaczęli wyśmiewać się z rudej dziewczyny.
*(stół Gryfonów)*
- I jak? Zgodził się? - spytała się ją jedna podekscytowana dziewczyna z piątego roku. Tamta milczała przez dłuższy moment.
Usiadła na swoim miejscu i westchnęła .
- Więc? Zgodził? - ponowiła pytanie. Ginny podniosła wzrok ze swojego talerza i posiłku znajdującego się na nim.
- On ... on się nie zgodził - zrobiła pauzę - powiedział, że ma kogoś...
- Naprawdę? A nie chciał przypadkiem wzbudzić w ciebie zazdrości? - te słowa wypowiedziała dziewczyna z siódmego roku. Jej włosy były kruczoczarne, była blada i chuda, wręcz wychodzona, a oczy były błękitne niczym ocen. Jej imię brzmiało Catherina z którą ruda po odejściu Harry'ego zaczęła się zadawać i była jej bliska koleżanką, która jej pomagała i dawała rady w trudnych chwilach.
- Ale.. On to mówił tak... poważnie. Jego twarz, on nie kłamał .. nie mógłby mnie.. myślisz?
-Tak - położyła jej dłoń na ramieniu - Według mnie to na sześćdziesiąt osiem procent mam rację, dwadzieścia pięć procent że ma kogoś, siedem procent, że jest gejem,
a pozostałe dziesięć procent - że nie jest gotowy na związek. Podrywaj go ale nie tak
bardzo .. hmm - przekrzywiła głowę w prawo - widocznie. Pamiętaj - drobne gesty. Lecz jak zobaczysz go z jakąś dziewczyną nie wyciągaj pochopnych wniosków.. W zasadzie
to w grudniu będzie przecież bal bożonarodzeniowy, pamiętasz? Obecność obowiązkowa
tak samo jak i posiadanie pary. Załatwię, że wszystkie porządne dziewczyny będą zajęte,
a wtedy ty go zaprosisz, chyb, że przyjdzie z tą swoją rzekomą dziunią, wtedy to koniec.
Ruda spojrzała na nią zdziwiona.
- A ty nie powinnaś być w Slytherinie?
Tamta odsłoniła kły w szerokim uśmiechu
- Nie. Jestem na sto procent Gryfonką.
- Dzięki za rady, świetna z ciebie przyjaciółka...
***
Dzień dobiegał końca... Za kilka godzin... odbierze życie, zostanie naznaczony, będzie jednym z nich...
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witam... na prywatne wiadomości niektórzy ( 2 osoby - ok) poprosili mnie abym dodawała zdjęcia w treści rozdziałów. Nie wiem dlaczego... może aby łatwiej to sobie wyobrazić ? Nie wiem ale posłuchała. Wiem, że w normalnych książkach nie ma czegoś takiego lecz chyba nie przeszkadzają wam takie drobne zmiany, prawda?
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witam... na prywatne wiadomości niektórzy ( 2 osoby - ok) poprosili mnie abym dodawała zdjęcia w treści rozdziałów. Nie wiem dlaczego... może aby łatwiej to sobie wyobrazić ? Nie wiem ale posłuchała. Wiem, że w normalnych książkach nie ma czegoś takiego lecz chyba nie przeszkadzają wam takie drobne zmiany, prawda?
I sprawy organizacyjne: Byłabym wdzięczna, gdyby pod rozdziałami znajdowały się komentarze.. nie wiem czy ktoś to czyta i czy dalej mam powadzić bloga, gdyż było by to bez sensu. Ja piszę kilka godzin, a czytają to tylko 4-5 osób.
Dziękuje i pozdrawiam,
Naomi
sobota, 17 stycznia 2015
UWAGA!
Treść wszystkich rozdziałów została zmieniona!
Jest to mniej więcej dopisanie różnych wydarzeń, poprawianie błędów językowych i zmiana treści tekstu.
piątek, 16 stycznia 2015
ROZDZIAŁ XXI "ROZMOWA NA BŁONIACH"
Ciemnowłosy mężczyzna otworzył powoli
oczy. Obudziły go ciepłe promienie słoneczne, celujące prosto w jego twarz
wprost z okna naprzeciwko łóżka. Przeciągnął się. Spojrzał na chłopaka obok. O
smukłej sylwetce, platynowy blondyn, właśnie budził się ze snu.
Bez kołdry,
leżał na boku odwrócony ku niemu. Delikatnie przecierał twarz swoimi bladymi
dłońmi o długich palcach. Nie wyglądał gdyby miał zamiar je otworzyć. Ostatnia
noc była trudna dla ich obojga. Nikt by nie uwierzył.
Sami nie wierzyli.
Czy
kogoś z nich to bolało?
Może ucierpiała duma Draco lecz jego słowa były
prawdziwe... płakał zeszłego wieczoru.
Ale dziś jest pełny nadziei, że wszystko
wyjaśni sobie z Harrym. Wszystko. Mieli wystarczająco czasu dla siebie, by
wszytko przedyskutować. Malfoy już otworzył oczy. Pottera przeszyło spojrzenie
bystrych szarych oczu, a na twarzy blondyna pojawił się smutny wyraz. Harry
leżał na plecach, jedną ręką drapiąc się po karku i mierzwiąc już i tak
wiecznie rozczochrane czarne włosy. Malfoy podniósł się do siadu i schował
głowę w dłoniach, drugi tylko patrzył się w jego plecy przez jakiś czas.
Blondyn chciał by było tak zawsze... nie chciał rozmowy o tym co jest między
nimi... chciał ją odwlekać ale nic by mu to nie dało.
w twarz.
Tam jest spokojnie.
Najpierw się ubierzmy... i doprowadźmy do stanu w którym możemy pokazać się
publicznie - jego kąciki warg uniosły się w lekkim uśmiechu. Blondyn
odwzajemnił ten drobny gest i zrobił tak jak zamierzali. Poszli do dwóch innych
łazienek. Draco, jak zawsze robił, wybrał tą większą i ciemniejszą, natomiast
Harry poszedł do tej niewiele mniejszej
i o odcieniu jasnego błękitu. Potter
poszedł do łazienki, rozebrał się i w momencie wszedł pod prysznic i dość długą
chwilę stał pod gorącą wodą, która już zdążyła zamienić się w bardzo gęstą parę,
dzięki której widoczność była praktycznie zerowa. Zależało mu na rozmowie z
Draco. A co jeśli ucieknie? Nie... nie będzie zaprzątał sobie głowy takimi
myślami.
Wyszedł z kabiny, okrył się puchowym ręcznikiem i stanął przed wielkim
lustrem, pod którym była umieszczona szeroka porcelanowa umywalka. Na półeczce lustra stał kubek, a w nim zielona szczoteczka do zębów i
pasta. Obok kubka leżała szczotka, grzebień, i przeróżne kosmetyki do włosów
oraz twarzy. Na samym końcu Harry znajdowało pudełeczko, w którym leżały nowe
soczewki. Owszem, magiczne soczewki potrafiły wytrzymać długo, lecz jak
człowiek w nich spał nie mógł liczyć na cuda, nawet w przypadku magii. Chłopak
sięgnął więc bo białe tekturowe pudełeczko. Wyjął z oczu stare zużyte szkiełka
i włożył nowe. Westchnął. Przyjrzał się sobie, dzięki tym szkłom jego avadowe
oczy widać z dobrych kilku metrów...
W końcu wyszedł z łazienki. Jak zgadł - Draco
już na niego czekał, podszedł do niego i spytał:
jak głupi. Na razie
postanowili nic nikomu nie mówić o ich związku lecz obiecali sobie,
że za
niedługo inny dowiedzą się o nich. Wielka Sala była niedaleko sali wejściowej i była największym pomieszczeniem w szkole (po
za Pokojem Życzeń). Przy niej znajdowały się
już tłumy. Ślizgoni, którzy jak
zwykle wymieniali wściekłe spojrzenia z Gryfonami. Krukoni,
którzy rozmawiali
ze sobą praktycznie cały czas oraz ostatni - Puchoni, którzy jak zwykle
siedzieli
z nosem w książkach. W sali nie było jeszcze pomieszczeń. Do
śniadania zostało im
piętnaście minut, który spędzili siedząc przy stole Ślizgonów i
rozmawiając z innymi mieszkańcami domów.
Bez kołdry, leżał na boku odwrócony ku niemu. Delikatnie przecierał twarz swoimi bladymi dłońmi o długich palcach. Nie wyglądał gdyby miał zamiar je otworzyć. Ostatnia noc była trudna dla ich obojga. Nikt by nie uwierzył.
Sami nie wierzyli.
Czy kogoś z nich to bolało?
Może ucierpiała duma Draco lecz jego słowa były prawdziwe... płakał zeszłego wieczoru.
Ale dziś jest pełny nadziei, że wszystko wyjaśni sobie z Harrym. Wszystko. Mieli wystarczająco czasu dla siebie, by wszytko przedyskutować. Malfoy już otworzył oczy. Pottera przeszyło spojrzenie bystrych szarych oczu, a na twarzy blondyna pojawił się smutny wyraz. Harry leżał na plecach, jedną ręką drapiąc się po karku i mierzwiąc już i tak wiecznie rozczochrane czarne włosy. Malfoy podniósł się do siadu i schował głowę w dłoniach, drugi tylko patrzył się w jego plecy przez jakiś czas. Blondyn chciał by było tak zawsze... nie chciał rozmowy o tym co jest między nimi... chciał ją odwlekać ale nic by mu to nie dało.
w twarz.
Tam jest spokojnie. Najpierw się ubierzmy... i doprowadźmy do stanu w którym możemy pokazać się publicznie - jego kąciki warg uniosły się w lekkim uśmiechu. Blondyn odwzajemnił ten drobny gest i zrobił tak jak zamierzali. Poszli do dwóch innych łazienek. Draco, jak zawsze robił, wybrał tą większą i ciemniejszą, natomiast Harry poszedł do tej niewiele mniejszej
i o odcieniu jasnego błękitu. Potter poszedł do łazienki, rozebrał się i w momencie wszedł pod prysznic i dość długą chwilę stał pod gorącą wodą, która już zdążyła zamienić się w bardzo gęstą parę, dzięki której widoczność była praktycznie zerowa. Zależało mu na rozmowie z Draco. A co jeśli ucieknie? Nie... nie będzie zaprzątał sobie głowy takimi myślami.
Wyszedł z kabiny, okrył się puchowym ręcznikiem i stanął przed wielkim lustrem, pod którym była umieszczona szeroka porcelanowa umywalka. Na półeczce lustra stał kubek, a w nim zielona szczoteczka do zębów i pasta. Obok kubka leżała szczotka, grzebień, i przeróżne kosmetyki do włosów oraz twarzy. Na samym końcu Harry znajdowało pudełeczko, w którym leżały nowe soczewki. Owszem, magiczne soczewki potrafiły wytrzymać długo, lecz jak człowiek w nich spał nie mógł liczyć na cuda, nawet w przypadku magii. Chłopak sięgnął więc bo białe tekturowe pudełeczko. Wyjął z oczu stare zużyte szkiełka i włożył nowe. Westchnął. Przyjrzał się sobie, dzięki tym szkłom jego avadowe oczy widać z dobrych kilku metrów...
W końcu wyszedł z łazienki. Jak zgadł - Draco już na niego czekał, podszedł do niego i spytał:
jak głupi. Na razie postanowili nic nikomu nie mówić o ich związku lecz obiecali sobie,
że za niedługo inny dowiedzą się o nich. Wielka Sala była niedaleko sali wejściowej i była największym pomieszczeniem w szkole (po za Pokojem Życzeń). Przy niej znajdowały się
już tłumy. Ślizgoni, którzy jak zwykle wymieniali wściekłe spojrzenia z Gryfonami. Krukoni,
którzy rozmawiali ze sobą praktycznie cały czas oraz ostatni - Puchoni, którzy jak zwykle siedzieli
z nosem w książkach. W sali nie było jeszcze pomieszczeń. Do śniadania zostało im
piętnaście minut, który spędzili siedząc przy stole Ślizgonów i rozmawiając z innymi mieszkańcami domów.
ROZDZIAŁ XX "OCZY KOLORU AVADY"
- Ja... ja... przepraszam... Harry'ego zamurowało, Draco go przeprosił, pierwszy raz w życiu. Potter czuł się lekko przerażony, nie chciał go zranić.
Nie spodziewał się czegoś takiego nigdy w życiu. Blondyn odwrócił się tak, że był teraz placami do bruneta, zakrył głowę kołdrą i próbował zniknąć. Był zdesperowany. Potter na pewno nie będzie chciał go znać, zrobił to impulsywnie. O dziwo były Gryfon nie wyszedł, nie krzyczał. Nic. Stał tam, nie poruszył się, po prostu nic, jakby ktoś rzucił na niego drętwotę.
Harry patrzył się na jego plecy nie wiedząc jak zareagować, nie chciał go ranić bo Draco był dla niego ważny. Gdy odzyskał zmysły zrobił krok do przodu i dotknął ramienia blondyna. Tamten podniósł głowę i spojrzał w te oczy, oczy koloru avady. Pottera zamurowało, oczy Ślizgona szkliły się, a jego dumną zawsze twarz opanował smutek.
- Draco...
- Nie... - wyszeptał tamten, że Harry prawie nic nie usłyszał.
- Co? Nie zrozumiałem - odparł zgodnie z prawdą.
- Nie ważne.. to nie tak, jak myślisz...
- Nie wiesz co myślę - zażartował ale to był chyba zły pomysł bo mina Draco pogłębiła się
i teraz wyglądał naprawdę fatalnie. Draco wziął głęboki wdech i zaczął mówić. Głos mu drżał,
a oczy niebezpiecznie zaszkliły. - Ten pocałunek to... nie wiem. Wyglądałeś tak pięknie
i nie mogłem się powstrzymać. Harry mu nie przerwał. Sam nie wiedział co ma teraz zrobić był jednocześnie przerażony, zdezorientowany i zaintrygowany. Postanowił, że
nie odezwie się ani słowem i wysłucha do końca Malfoy'a.
i teraz wyglądał naprawdę fatalnie. Draco wziął głęboki wdech i zaczął mówić. Głos mu drżał,
a oczy niebezpiecznie zaszkliły. - Ten pocałunek to... nie wiem. Wyglądałeś tak pięknie
i nie mogłem się powstrzymać. Harry mu nie przerwał. Sam nie wiedział co ma teraz zrobić był jednocześnie przerażony, zdezorientowany i zaintrygowany. Postanowił, że
nie odezwie się ani słowem i wysłucha do końca Malfoy'a.
- Od jakiegoś czasu zacząłeś mi się podobać. I myślałem.. . Ale może nie tak jak sądziłem.
- I to strasznie pogmatwane jest, wiesz? - bezradność w jego spojrzeniu aż biła.
Gdy po dłuższej chwili Harry nadal się nie odzywał, Draco powiedział:
Gdy po dłuższej chwili Harry nadal się nie odzywał, Draco powiedział:
- Nie chcę, aby wszystko się skończyło, abyśmy nie byli przyjaciółmi.
Nie chcę się znów z tobą żreć na korytarzu. Nie chcę wracać do tego co było kiedyś. Uwielbiam z tobą przebywać, przekomarzać się, śmiać. Potrzebuję cię. Proszę, nie gniewaj
się na mnie.
Czarny na chwilę spojrzał w bok zastanawiając się nad czymś.
się na mnie.
Czarny na chwilę spojrzał w bok zastanawiając się nad czymś.
- Teraz ty mnie posłuchaj - jego głos był ciepły niczego złego nie zapowiadał.
Słysząc go, blondyn zamrugał zdziwiony, odganiając łzy, które nagromadziły mu się
w kącikach oczu i czekał... czekał na jego słowa.
w kącikach oczu i czekał... czekał na jego słowa.
- Czy ja powiedziałem, że się gniewam? Draco, nie wiem co ja mam zrobić, nie spodziewałem się nigdy czegoś takiego i to z twojej strony ale zapewniam, że nie będę się na ciebie gniewać bo nie mam za co. Słuchaj... ja... nie wiem po prostu, nie mogę zachowywać się jakby nic się nie stało bo wiem, że by cię to raniło. Też nie chcę się z tobą kłócić ale nie mogę ignorować cię i muszę pomyśleć bo to mnie przerasta, nie wiem co mogę ci jeszcze powiedzieć.
Draco nadal był cholernie przerażony. Harry westchnął i przytulił go.
Draco nadal był cholernie przerażony. Harry westchnął i przytulił go.
- Ej, nie bój się, przecież nie powiedziałem nic złego...
Blondyn wtulił się w niego tak jak by ten miał zaraz odejść i już nigdy go nie zobaczyć.
Z jego oka poleciała pojedyncza łza.
W dzieciństwie uczony był, że okazywanie uczuć jest słabością, wychowywany był
w atmosferze żalu i nienawiści. Zawsze był posłuszny i nigdy nie okazywał uczuć ale teraz sam nie wiedział co się z nim stało. Zakochał się i nie został odrzucony. Jego rodzice gdyby wiedzieli kogo darzy uczuciem zabili by go, oni chcieli i dalej chcą by znalazł czysto krwistą wybrankę, ożenił się i spłodził dziedzica rodu Malfoy'ów. Nie stało się tak i na pewno się nie stanie. Nikt z jego rodziny nie zmieni go tylko dlatego, żeby przedłużyć linię rodu.
Blondyn po chwili zaczął się bardzo trząść.
w atmosferze żalu i nienawiści. Zawsze był posłuszny i nigdy nie okazywał uczuć ale teraz sam nie wiedział co się z nim stało. Zakochał się i nie został odrzucony. Jego rodzice gdyby wiedzieli kogo darzy uczuciem zabili by go, oni chcieli i dalej chcą by znalazł czysto krwistą wybrankę, ożenił się i spłodził dziedzica rodu Malfoy'ów. Nie stało się tak i na pewno się nie stanie. Nikt z jego rodziny nie zmieni go tylko dlatego, żeby przedłużyć linię rodu.
Blondyn po chwili zaczął się bardzo trząść.
- Draco, uspokój się, spokojnie, jest dobrze, spokojnie - szeptał pocieszająco Potter.
Obaj po chwili położyli się na łóżku Malfoy'a, który wtulony w klatkę piersiową Harry'ego,
a drugi obejmujący go w talii zapadli w objęcia Morfeusza.
a drugi obejmujący go w talii zapadli w objęcia Morfeusza.
***
Dyrektor Hogwartu krążył po swoim gabinecie czekając na Severusa Snape'a.
Po dłuższym wyczekiwaniu mężczyzna wreszcie pojawił się w jego gabinecie.
Dumbledore podszedł do swojego biurka i usiadł na fotelu, znajdującego się przed nim.
Po dłuższym wyczekiwaniu mężczyzna wreszcie pojawił się w jego gabinecie.
Dumbledore podszedł do swojego biurka i usiadł na fotelu, znajdującego się przed nim.
- Usiądź Severusie.
Mężczyzna odziany w czarną szatę zrobił tak jak poprosił go o to Dumbledor. Zastanawiało
go co było tak ważne aby wzywać go w nocy do swojego gabinetu.
go co było tak ważne aby wzywać go w nocy do swojego gabinetu.
- Stało się coś?
- Musisz powiedzieć Harry'emu prawdę Severusie.
Ten otworzył szerzej oczy jakby nie wiedział o co chodzi albo gdyby usłyszał, że Czarny Pan przejął władzę nad światem czarodziei.
- C-co? Ale jak to? - wystękał przerażony ale jego twarz dalej nie zmieniła wyrazu.
- Coś jest nie tak, Czarny Pan się odradza, mamy mało czasu, Harry'emu może się coś stać. Zrozum musisz powiedzieć mu prawdę, nie możemy dłużej tego ukrywać. Chłopak staje się coraz starszy i zatajanie przed nim prawdy nie będzie dla niego dobre.
- Nie mogę mu tego powiedzieć, dlaczego ty tego nie zrobisz? Jesteś dyrektorem Hogwartu
i ciebie zrozumie, a mnie nienawidzi od pierwszego roku i znienawidzi jeszcze bardziej,
że zatajaliśmy to przed nim.
i ciebie zrozumie, a mnie nienawidzi od pierwszego roku i znienawidzi jeszcze bardziej,
że zatajaliśmy to przed nim.
Dyrektor westchnął zrezygnowany, a następnie odparł:
- Ja nie mogę, Severusie to leży w twoim interesie, on musi dowiedzieć się tego od ciebie. Proszę, nie będę błagał ale przemyśl to, naprawdę on musi dowiedzieć się o tym przed końcem roku.
- Dobrze, nie będę podważał twojego zdania, a teraz wybacz, dobranoc.
- Dobranoc.
Snape wstał i szybkim krokiem wyszedł z gabinetu dyrektora Hogwartu. Nie mógł uwierzyć
w to co musiał zrobić, ale był świadom tego, że Potter w końcu będzie musiał się dowiedzieć prawdy. Miał do tego prawo i oboje to rozumieli ale nie wiedział jak. Jak syn Lili na to zareaguje i jak bardzo zmieni go ta wiadomość. Jego twarz dalej była kamienna nawet na taką informację. W ciszy zmierzał do lochów gdzie znajdował się jego gabinet i zarazem pokój. Musiał w spokoju przemyśleć wszystko, co i jak.
w to co musiał zrobić, ale był świadom tego, że Potter w końcu będzie musiał się dowiedzieć prawdy. Miał do tego prawo i oboje to rozumieli ale nie wiedział jak. Jak syn Lili na to zareaguje i jak bardzo zmieni go ta wiadomość. Jego twarz dalej była kamienna nawet na taką informację. W ciszy zmierzał do lochów gdzie znajdował się jego gabinet i zarazem pokój. Musiał w spokoju przemyśleć wszystko, co i jak.
ROZDZIAŁ XIX "DRUGI DZIEŃ I..."
- Harry! Harry! - usłyszał brunet gdy w samotności zmierzał na lekcję transmutacji z profesor McGonnagal. Głos który rozbrzmiewał mu w uszach był głosem Hermiony, której nie miał ochoty teraz spotkać liczył się z tym, że Ron też być może z nią będzie.
- Co? - warknął i zatrzymał się patrząc w jej stronę. Jej ciemne oczy zabłyszczały smutkiem,
gdy patrzyła na cyniczny wyraz twarzy byłego Gryfona, nie poznawała go.
– Granger – prychnął, krzyżując dłonie na piersi. Hermioną wstrząsnęło, nigdy ale to NIGDY
nie mówił do niej po nazwisku i to w dodatku z takim tonem.
- Harry…. Co się dzieje? Proszę nie odrzucaj mnie z powodu Rona, został zawieszony,
do szkoły wróci dopiero po świętach…. Harry…
- Wiesz, dużo się zmieniło i wybacz mi moje i nie wiem, co we mnie wstąpiło przed chwilą,
ty nie zrobiłaś niczego złego, a ON próbował mnie zabić!
- Harry uspokój się, on się bał, był zazdrosny…
- Nie broń go! O co był niby zazdrosny?! – wrzasnął, a jego głos przeszedł echem przez korytarz.
- Nie bronię, po prostu mówię jak jest, co ja wiem… Ty tak dużo czasu spędzałeś z Malfoy'em, nigdy siębie lubiliście a terraz jesteś w Slytherinie, lubisz Malfoy'a, przyjaźnicie się z Pansy,
z Blaisem z Teodorem i to jest naprawdę dla niego trudne do zrozumienia.
Harry posłał Hermionie mordercze spojrzenie. Jednak po chwili się uspokoił. Nie mógł mieć
jej niczego za złe. To Ron zawinił a nie ona. Mimo wszystko to Ro zaczął zrywać z nim kontakty, a później go atakował.
- Przepraszam… już w porządku, uspokoiłem się.
Hermiona uśmiechnęła się i przytuliła Harry’ego, on zrobił to samo. Tęsknił za nią, to fakt, nawet bardzo, zawsze go wspierała i pomagała mu. Kochał ja jak siostrę, której nigdy nie miał.
- Dumbledor mówi, że szykuje się wojna… - Harry zacisnął ręce w pięści ale powoli się uspokoił- nie wie, co planuje i jakie będą dalsze posunięcia Sam-Wiesz Kogo ale wiemy jedno. Potrzebujemy ludzi, którzy będą z nami. Im więcej osób tym lepiej. Jestem pewna,
po której stronie staną Ślizgoni, gdy nadejdzie wojna. Nikt nie wie po której stronie opowie
się reszta. Och! Wybacz… nie miałam na myśli ciebie no wiesz…
- Rozumiem… - powiedział ze sztucznym uśmiechem.
W jego środku gotowała się złość ale mimo wszystko opanowywał się przy Gryfonce.
- Hermiono… co ma być to będzie, a teraz wybacz, ale zaraz mam lekcję i to na drugim końcu, a wiesz, schody nie zawsze prowadzą dobrze, a ja nie chcę się spóźnić… cześć!
Wymienili się jeszcze spojrzeniami i Harry zaczął iść szybkim krokiem przez korytarz w kierunku swojej kasy.
Lekcję się zaczęły a on siedział sobie spokojnie na transmutacji nikomu nie zawadzając
i rozmyślał sam nie wiedząc na jaki temat. Chciał by te lekcje już się skończyły.
- Panie Potter, może wreszcie zająłby się pan lekcją! - zdenerwowała się opiekunka Gryfonów.
Harry podniósł głowę zdezorientowany, nie wiedząc o co chodzi ale wczuł się i powiedział:
- Ach! Tak przepraszam bardzo!
Minevra pokręciła głową rozczarowana i usiadła przy biurku.
"Dobra bierz się w garść i zajmujemy się lekcją... Tylko pytanie...co do cholery mamy
w ogóle robić?!" - pomyślał.
Na szczęście uratował go koniec lekcji. Puchoni jako pierwsi wybiegli z klasy nie zostawiając ani milimetra wolnego miejsca dla Ślizgonów. Transmutacja była jego ostatnią lekcją. Zmęczony poszedł do lochów i udał się do swojego i Draco dormitorium, nie wychodził
z niego do końca dnia.
Wieczorem wziął szybki prysznic, ubrał się i położył nie zważając w ogóle na Malfoya.
Czarnowłosy chłopak nie potrafił zasnąć. Męczyło go myślenie i o zadaniu jakie Voldemort może mu dać... kogo miałby zabić...? Było grubo po północy. Harry obrócił się na drugi bok sprawdzając czy jego współlokator śpi, niestety widział tylko jego plecy.
- Draco? - spytał szeptem ale nie uzyskał odpowiedzi.
- Draco? - powtórzył ale dalej cisza. Wstał podszedł do niego i nachylił się nad jego głową:
- Draco?! - wrzasnął. Blondyn przerażony podniósł się, na co Potter nie zdążył zareagować
i zderzyli się czołami, Biały opadł na łóżko a drugi dalej stał w tej samej pozycji trzymając się
za obolałe czoło. Malfoy podparł się przy czym lekko podniósł się w górę. Jego włosy były rozmierzwione, a usta lekko uchylone, patrzył się na Harry'ego mętnym wzrokiem, który
nie wiedział o co chodzi. Myślał, że ten będzie na niego krzyczeć i się wydzierać ale nic. Cisza.... cisza przed być może burzą.
Dracon uniósł rękę, i złapał nią prawą ramię Pottera, który był już zdezorientowany do granic możliwości. Przejechał swoją zimną dłonią po jego ciepłej ręce i westchnął.
Uniósł się i zrobił coś nieoczekiwanego.
Pocałował go .... lekko, bał się, nie wiedział czemu to zrobił albo wiedział i nie chciał przyjąć
do siebie prawdy po chwili pogłębił pocałunek i o dziwo, drugi na niego odpowiedział równie delikatnie, dalej w lekkim szoku. Nie spodziewał się czegoś takiego o pierwszej w nocy
i to z jego strony. Pocałunek trwał długo, a Malfoy wkładał w niego całe swoje uczucia gdyby Potter miałby go zaraz odrzucić lub rozpłynąć się w powietrzu; po pewnym momencie przewał go, słowem:
- Harry...
- Co? - warknął i zatrzymał się patrząc w jej stronę. Jej ciemne oczy zabłyszczały smutkiem,
gdy patrzyła na cyniczny wyraz twarzy byłego Gryfona, nie poznawała go.
– Granger – prychnął, krzyżując dłonie na piersi. Hermioną wstrząsnęło, nigdy ale to NIGDY
nie mówił do niej po nazwisku i to w dodatku z takim tonem.
- Harry…. Co się dzieje? Proszę nie odrzucaj mnie z powodu Rona, został zawieszony,
do szkoły wróci dopiero po świętach…. Harry…
- Wiesz, dużo się zmieniło i wybacz mi moje i nie wiem, co we mnie wstąpiło przed chwilą,
ty nie zrobiłaś niczego złego, a ON próbował mnie zabić!
- Harry uspokój się, on się bał, był zazdrosny…
- Nie broń go! O co był niby zazdrosny?! – wrzasnął, a jego głos przeszedł echem przez korytarz.
- Nie bronię, po prostu mówię jak jest, co ja wiem… Ty tak dużo czasu spędzałeś z Malfoy'em, nigdy siębie lubiliście a terraz jesteś w Slytherinie, lubisz Malfoy'a, przyjaźnicie się z Pansy,
z Blaisem z Teodorem i to jest naprawdę dla niego trudne do zrozumienia.
Harry posłał Hermionie mordercze spojrzenie. Jednak po chwili się uspokoił. Nie mógł mieć
jej niczego za złe. To Ron zawinił a nie ona. Mimo wszystko to Ro zaczął zrywać z nim kontakty, a później go atakował.
- Przepraszam… już w porządku, uspokoiłem się.
Hermiona uśmiechnęła się i przytuliła Harry’ego, on zrobił to samo. Tęsknił za nią, to fakt, nawet bardzo, zawsze go wspierała i pomagała mu. Kochał ja jak siostrę, której nigdy nie miał.
- Dumbledor mówi, że szykuje się wojna… - Harry zacisnął ręce w pięści ale powoli się uspokoił- nie wie, co planuje i jakie będą dalsze posunięcia Sam-Wiesz Kogo ale wiemy jedno. Potrzebujemy ludzi, którzy będą z nami. Im więcej osób tym lepiej. Jestem pewna,
po której stronie staną Ślizgoni, gdy nadejdzie wojna. Nikt nie wie po której stronie opowie
się reszta. Och! Wybacz… nie miałam na myśli ciebie no wiesz…
- Rozumiem… - powiedział ze sztucznym uśmiechem.
W jego środku gotowała się złość ale mimo wszystko opanowywał się przy Gryfonce.
- Hermiono… co ma być to będzie, a teraz wybacz, ale zaraz mam lekcję i to na drugim końcu, a wiesz, schody nie zawsze prowadzą dobrze, a ja nie chcę się spóźnić… cześć!
Wymienili się jeszcze spojrzeniami i Harry zaczął iść szybkim krokiem przez korytarz w kierunku swojej kasy.
Lekcję się zaczęły a on siedział sobie spokojnie na transmutacji nikomu nie zawadzając
i rozmyślał sam nie wiedząc na jaki temat. Chciał by te lekcje już się skończyły.
- Panie Potter, może wreszcie zająłby się pan lekcją! - zdenerwowała się opiekunka Gryfonów.
Harry podniósł głowę zdezorientowany, nie wiedząc o co chodzi ale wczuł się i powiedział:
- Ach! Tak przepraszam bardzo!
Minevra pokręciła głową rozczarowana i usiadła przy biurku.
"Dobra bierz się w garść i zajmujemy się lekcją... Tylko pytanie...co do cholery mamy
w ogóle robić?!" - pomyślał.
Na szczęście uratował go koniec lekcji. Puchoni jako pierwsi wybiegli z klasy nie zostawiając ani milimetra wolnego miejsca dla Ślizgonów. Transmutacja była jego ostatnią lekcją. Zmęczony poszedł do lochów i udał się do swojego i Draco dormitorium, nie wychodził
z niego do końca dnia.
Wieczorem wziął szybki prysznic, ubrał się i położył nie zważając w ogóle na Malfoya.
Czarnowłosy chłopak nie potrafił zasnąć. Męczyło go myślenie i o zadaniu jakie Voldemort może mu dać... kogo miałby zabić...? Było grubo po północy. Harry obrócił się na drugi bok sprawdzając czy jego współlokator śpi, niestety widział tylko jego plecy.
- Draco? - spytał szeptem ale nie uzyskał odpowiedzi.
- Draco? - powtórzył ale dalej cisza. Wstał podszedł do niego i nachylił się nad jego głową:
- Draco?! - wrzasnął. Blondyn przerażony podniósł się, na co Potter nie zdążył zareagować
i zderzyli się czołami, Biały opadł na łóżko a drugi dalej stał w tej samej pozycji trzymając się
za obolałe czoło. Malfoy podparł się przy czym lekko podniósł się w górę. Jego włosy były rozmierzwione, a usta lekko uchylone, patrzył się na Harry'ego mętnym wzrokiem, który
nie wiedział o co chodzi. Myślał, że ten będzie na niego krzyczeć i się wydzierać ale nic. Cisza.... cisza przed być może burzą.
Dracon uniósł rękę, i złapał nią prawą ramię Pottera, który był już zdezorientowany do granic możliwości. Przejechał swoją zimną dłonią po jego ciepłej ręce i westchnął.
Uniósł się i zrobił coś nieoczekiwanego.
Pocałował go .... lekko, bał się, nie wiedział czemu to zrobił albo wiedział i nie chciał przyjąć
do siebie prawdy po chwili pogłębił pocałunek i o dziwo, drugi na niego odpowiedział równie delikatnie, dalej w lekkim szoku. Nie spodziewał się czegoś takiego o pierwszej w nocy
i to z jego strony. Pocałunek trwał długo, a Malfoy wkładał w niego całe swoje uczucia gdyby Potter miałby go zaraz odrzucić lub rozpłynąć się w powietrzu; po pewnym momencie przewał go, słowem:
- Harry...
Subskrybuj:
Posty (Atom)